Yazar Arşivleri: Mucize92

Zamansız gelen o kadar acının içinde bir kargaşanın içine düşüyorsun.Sorguluyorsun neyi nereye koyacağını bilmeden…Gözünü açtığında zamansızlık içinde kayboluyorsun.Ama umut her zaman var her türlü sıkıntıya rağmen sevgileri anlamlandirabiliyorsun.Cocukken goremedigin sevgiyi kargaşa içinde bulabiliyorsun. Keşke desende nafile geçmiş zaman bir daha gelmez ama geleceği güzelleştirmek için bir umut hala var.Gulen gözleri görmek her türlü sıkıntıyı,derdi, kederi geride bırakıyor.Ne olursa olsun sevginin büyüklüğünü görmek umudun bitmediğini bize hatırlatıyor.

Tam iyileşiyorum dersin bir sebep çıkar karşına ve hayatın üstünün altından kötü olduğunu anlarsın.Neden herşeyin üst üste geldiğini cozemeden hayat sana tekrardan yapar yapacağını.Olumsuzluklar içinde yaşamaya devam edersin.İyi olacağına olan inancinla herşeyi güzelleştirmek için çalışır didinirsin. Yorulursun aslında, yorulduğunu belli etmeden nefes almaya odaklanıp.

Yaşanılacak güzel günler var. Haydi kalk silkelen.Umudunu kaybetme umut olmazsa hayatın anlamı olmaz.Hayatı anlamlandirmak senin elinde.Dustukce gucleneceksin ki ayakta dimdik durabilesin.

Hayata nerde Kalmıştık diye sormuyor muyuz? Zaman deriz nasip deriz.Peki ya sonra..Sonrasını düşünmeden yaşıyoruz.Elimizdekilerin kiymetini bilmiyoruz varlık içinde yokluk çekiyoruz çoğu zaman. Hayat mücadelesinde bir sıfır yenik başlıyoruz.Neden diye sorgulamiyoruz. Hayatımızın merkezine başkalarını yerleştirmek yerine kendimizi tam orta noktaya koymamız gerekiyor aslında. Başkaları senden vazgeçebilir hayatınızı zehir edebilir ama sen kendinden vazgeçmemelisin ki hayatta dimdik durabilesin.

Kör düğüm olmuş hayatta bazı şeyleri yerine yerleştirmek zor oluyor.Sorgulamadan verdiğimiz kararlar bazen geleceğimizin alt üst olmasına sebep olabiliyor. Sevildiğini düşünüp fedakarlık yapıyorsun sonu hüsranla bitiyor. Gönül kirginlinliklarini bir köşeye bırakıp hayatını düzene sokmaya çalışıyorsun nafile… Her yerden bir darbe almışsindir zaten.Maddi manevi somurulmek de cabası… Kizginliklarimiz oluyor ama çekilecek cile diyip geçiyoruz.Neden o çileyi bizler çekiyoruz ki.Cileyi bize yaşatanlar yaptıklarının hesabını vermeyecekler mi.

All my fault was that I was blind while loving you. The poet says you won’t be connected so blindly…I don’t know how to recover from heartbreak. Do prayers save us from our mistakes?

Yorulduk belkide… Kendimizden ödün verdik.İnsanlar acımasız olmuş diyorlardı da inanmıyorduk.Aslinda hakliymislar nerden bilebilirdik ki güvendiğimiz dağlara karlar yagacakti. Güvenmek yanlış bir karar miydi insanlara.Neden diye sorgulattirdi hayat bizlere.

Zaman kavramı neydi? Yıllar aylara, aylar günlere döndü.Farkinda değiliz belkide yaşadığımız zamanın…İçinde kaybolup gidiyoruz çoğu zaman bilinmezligin.İnsanlar ekonominin içinde mi kayboldu yoksa zaman insanları mi çaresiz bıraktı bilinmez.Yeniden başlamak lazım belkide zamanı durduramayiz ama geriye kalan zamanı kaliteli yaşayabiliriz.Nasil olacağını bilmiyoruz ama belkide sevgi herşeyi iyileştirmek için yeterli gelecektir.